O. Danko Perutina OFM, jest bardzo cenionym i lubianym franciszkaninem, prawdziwym przyjacielem wielu pielgrzymów z całego świata. Urodził się w 1970 roku w Sarajewie, w 1992 roku przywdział habit franciszkański w prowincji Hercegowina. Po ukończeniu nowicjatu studiował teologię w Zagrzebiu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1999 roku. Studiował mariologię w Rzymie, w 2005 roku uzyskał tytuł magistra na papieskim seminarium teologicznym za pracę zatytułowaną: „Maryja dziewica w wychowaniu intelektualnym i duchowym”. Dwukrotnie był duszpasterzem w Medziugorju, ostatni raz w latach 2007-2013. Oprócz zwykłej pracy duszpasterskiej w parafii był koordynatorem Festiwalu Młodych, prowadził spotkania pielgrzymów oraz rekolekcje postu i modlitwy. Zawsze mówi, że były to najpiękniejsze lata jego życia, bo w konfesjonale każdego dnia widział, jak obficie została wylana łaska Boża. Obecnie mieszka i pracuje w Mostarze, jest gwardianem franciszkańskiego klasztoru, pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła.
Każda rocznica bez względu na to, o jaką rocznice chodzi, ma swoje szczególne miejsce w życiu zarówno jednostki, jak i wspólnoty. W 2021 roku obchodzimy 40. rocznicę pierwszego objawienia Matki Bożej, które miało miejsce 24 czerwca 1981 roku w Bijakovici w parafii Medziugorje. Ta rocznica jest okazją do zatrzymania się i przypomnienia sobie drogi, którą przebyliśmy do tej pory razem z Jezusem i Maryją, aby jeszcze mocniej dążyć do pełnego życia orędziami Matki Bożej Królowej Pokoju.
Głównym przesłaniem Medziugorja jest obecność Matki Bożej, która przez te wszystkie lata przyciąga nas do małego skalistego miejsca w Bośni i Hercegowinie zwanego Medziugorje. Często pytałem pielgrzymów, co motywuje ich do powrotu do Medziugorja. Niektórzy wracają kilkadziesiąt razy. Odpowiedź zawsze była taka sama: tutaj w Medziugorju w sposób szczególny odczuwamy miłość Boga i bliskość Matki Bożej.
W Biblii liczba czterdzieści przedstawia czas przygotowania człowieka lub narodu do fundamentalnej przemiany. Czterdzieści lat to długi okres, z ziarenka gorczycy wyrosło duże drzewo i jest na nim wiele dobrych i widocznych owoców. Miłość do Boga zawsze przynosi owoce, a jeśli oddasz się Panu i przyjmiesz dary od Pana, to pozwoli ci przekazać je innym – powiedział papież Franciszek podczas audiencji generalnej w Watykanie 8 stycznia 2020 roku. W ciągu czterdziestu lat zebrało się bardzo dużo owoców, więc pokrótce przyjrzymy się największym i najpiękniejszym. Mam tu na myśli przede wszystkim różnego rodzaju rekolekcje, odnowy duchowe, podczas których pielgrzymi mieli możliwość wzrastania w duchowości Medziugorja. Nieżyjący już o. Slavko Barbarić był organizatorem większości głównych rekolekcji, takich jak: rekolekcje postu i modlitwy, rekolekcje dla księży, rekolekcje dla małżeństw, Festiwal Młodych, wieczorny program modlitewny, spotkanie dla organizatorów pielgrzymek itd…
Wielkim owocem Medziugorja są rekolekcje postu i modlitwy. Matka Boża od samego początku wzywała nas do modlitwy i ścisłego postu w środy i piątki o chlebie i wodzie. Rekolekcje postu i modlitwy rozpoczęły się w listopadzie 1991 roku, w domu rekolekcyjnym w Medziugorju pod nazwą Domus Pacis, co znaczy Dom Pokoju. Do tej pory odbyło się ich ponad pięćset. Praktycznie przez tydzień podczas posiłków ciszy spożywany jest chleb i woda, co po jakimś czasie tworzy w człowieku pokój i pomaga, by coraz bardziej stać się żywym Bożym tabernakulum. Taka atmosfera przyczynia się do uzdrowienia duchowego i do duchowego wzrostu. Nasz post wzoruje się na czterdziestodniowym poście Jezusa na pustyni, przed rozpoczęciem jego publicznej działalności. Mojżesz modlił się i pościł przed przyjęciem tablic prawa, tak samo postąpił prorok Eliasz przed spotkaniem z Panem na Górze Horeb. Jezus przygotowywał się do swojej misji modlitwą i postem, których początkiem była trudna walka z szatanem na pustyni, w której zwyciężył Jezus.
Znaczenie postu jest dwojakie: po pierwsze rezygnując z jedzenia, picia kawy, korzystania z telefonów komórkowych, Internetu i innych rzeczy, które nas obciążają, dochodzimy do wewnętrznej wolności i otwierają się w nas przestrzenie, w których Bóg może działać. Drugim znaczeniem postu jest bardziej cenić Chrystusa Eucharystycznego. Post i modlitwa są jak dwa skrzydła, za pomocą których wspinamy się na wyżyny naszej wiary i osiągamy spotkanie z Bogiem. Poprzez post i modlitwę pozwalamy Jezusowi przyjść i ugasić głębszy głód, jaki odczuwamy w naszych sercach. Głód i pragnienie Boga. Post nie jest odizolowany, zawsze towarzyszy modlitwie. Matka Boża zaprasza nas do tego kilkakrotnie, również w orędziu z 20 września 1984 roku mówi: „Drogie dzieci, poście i módlcie się sercem”. Post i modlitwa sercem oznacza post i modlitwę z miłością, to znaczy, nie tylko modlić się ze zwyczaju lub przyzwyczajenia, ale całkowicie otworzyć się na Boga, stawiając go na pierwszym miejscu w swoim życiu. Kiedyś zapytali matkę Teresę z Kalkuty, jak modlić się lepiej, uśmiechnęła się i odpowiedziała: „módlcie się więcej, to jedyny przepis, nie ma innego”. Często zaczynamy się modlić dopiero wtedy, gdy mamy trudności i problemy. Matka Boża zachęca nas, abyśmy szukali Boga nie tylko wtedy, gdy tego potrzebujemy, ale z miłości i wdzięczności, ponieważ Bóg jest naszym największym przyjacielem i sprzymierzeńcem. Ponieważ jest naszym przyjacielem, możemy powiedzieć Bogu wszystko i nawiązać z nim więź trwałego zaufania i przyjaźni.
Matka Boża zawsze chce nas prowadzić do Jezusa, dlatego wzywa do modlitwy różańcowej, która jest natchniona chrystologicznie. W orędziu z 8 października 1984 roku mówi: „Drogie dzieci, wszystkie modlitwy, które odmawiacie w rodzinie każdego wieczoru, ofiarujcie za nawrócenie grzeszników, bo świat jest dziś zanurzony w grzechu. Odmawiajcie różaniec w rodzinie codziennie”. Te słowa Matki Bożej wzywają nas do czujności, ponieważ w wielu rodzinach zanikła modlitwa. Papież Franciszek w swoich przemówieniach i katechezach wielokrotnie zachęcał nas do odmawiania różańca. Dlatego wzywa nas do ponownego odkrycia modlitwy różańcowej, ponieważ przez wieki umacniała wiarę ludu chrześcijańskiego, ponadto zawsze była bezpieczną przystanią w obliczu niebezpieczeństw zagrażających światu takich jak dzisiejsza pandemia – mówi papież Franciszek.
Kolejnym wielkim owocem Medziugorja są rekolekcje dla kapłanów, które rozpoczęły się w lipcu 1991 roku. Do tej pory uczestniczyło w nich ponad 7000 kapłanów. Każdego roku uczestniczy średnio od 300 do 500 kapłanów. Rodziny z Medziugorja przyjmują bezpłatnie jednego lub więcej kapłanów. W ten sposób kapłani i rodziny są dla siebie darem. Kapłan jest słuchaczem i sługą słowa Bożego, konsekrowanym i posłanym do głoszenia dobrej nowiny o Królestwie Niebieskim i jako taki, jest darem miłości Boga dla swego ludu. Matka Boża jest Matką kapłanów, ponieważ jest Matką Chrystusa Najwyższego i wiecznego Kapłana. Maryja kocha kapłanów, ponieważ są podobni do jej Syna i podobni są do niej w wierze, życiu i misji. Można powiedzieć, że istnieje głęboki i ugruntowany związek między Maryją Panną a kapłanem. Oparty na tym samym powołaniu, służbie, przywiązaniu i świadectwie o wartościach Królestwa Bożego. Maryja widzi swojego Syna Jezusa w każdym kapłanie i strzeże każdej duszy kapłańskiej jak źrenicy swego oka. Dobrze wie, z jakimi niebezpieczeństwami stykają się kapłani naszych czasach i dlatego ich chroni. Matka Boża jako prawdziwa matka, która kocha, nie opuszcza swoich dzieci, walczy o nie i chroni je swoim płaszczem. W orędziu z 25 września 2017 roku mówi: „W szczególny sposób proszę was, abyście modlili się za kapłanów i wszystkie osoby konsekrowane, aby jeszcze żarliwiej kochali Jezusa, aby Duch Święty wypełnił ich serca radością, aby dawali świadectwo o Niebie i tajemnicach Nieba.
Wiele dusz tkwi w grzechu, bo nie ma tych, którzy modlą się o ich nawrócenie. „Jestem z wami i modlę się z wami, aby wasze serca były wypełnione radością”, dlatego nasza modlitwa o powołania duchowe, nie może kończyć się tylko na modlitwie za przyszłych kapłanów, zakonników i siostry zakonne. Powinna zawierać modlitwę za obecnych księży zakonników i zakonnice biskupów i papieża, aby wytrwali na drodze, jaką obrali. Medziugorje znane jest z tego, że wielu odczuło tu powołanie, aby zostać kapłanem lub siostrą zakonną. Do tej pory udokumentowano 620 powołań duchowych z 40. krajów, które zrodziły się w Medziugorju, z czego 137 to siostry zakonne. Najwięcej powołań kapłańskich pochodzi z Włoch – 133, USA – 89 a następnie z Irlandii, Polski, Niemiec, Austrii, Argentyny, Brazylii, Meksyku, Hiszpanii, Chorwacji, Urugwaju itd… Kapłani w Medziugorju często żartobliwie wspominają historię pary narzeczonych, która zamiast utwierdzić swoje zaręczyny, co było motywem przyjazdu do Medziugorja, zerwała zaręczyny właśnie w Medziugorju, ponieważ narzeczony poczuł powołanie do pójścia za Chrystusem i bycia księdzem.
Festiwal Młodych to jeden z najpiękniejszych owoców Medziugorja. Idea spotkania modlitewnego młodzieży, zrodziła się w sercu młodego pielgrzyma z Anglii na zakończenie roku maryjnego 1988. Tym pomysłem podzielił się z o. Slawkiem Bariciem. Pierwsze takie spotkanie odbyło się w 1989 roku. W corocznym programie Medziugorja Festiwal Młodych ma największe znaczenie, ponieważ gromadzi największą liczbę pielgrzymów między 40.000 – 50.0000. Jest ważny, ponieważ są to w większości młodzi pielgrzymi a oni są przyszłością świata i Kościoła. Młodzi ludzie są naszą nadzieją. W Medziugorju podczas Festiwalu Młodych widać wyraźnie, że Kościół to nie staruszka z laską, ale Kościół radośnie młody i piękny. Uczestniczą w nim młodzi ludzie z ponad 70 krajów: z Australii, Libanu, Korei Południowej, Polski, Togo, Nigerii, Wenezueli, Argentyny, Brazylii, Szwecji, Stanów Zjednoczonych, Włoch, Hiszpanii itd. Chłopcy i dziewczęta z około 30 krajów śpiewają i grają w międzynarodowym chórze i orkiestrze. Festiwal jest tłumaczony symultanicznie na 18 języków. Na początku ostatniego 31 międzynarodowego spotkania modlitewnego młodych w Medziugorju, które odbyło się w 2020 roku, papież skierował do młodych następujące przesłanie: „Droga młodzieży. Biegnijcie pociągnięci przez to oblicze, tak bardzo umiłowane, które adorujemy w świętej Eucharystii i rozpoznajemy w ciele cierpiącego brata i siostry. Niech was ponagla Duch Święty do tego biegu naprzód. Kościół potrzebuje waszego zapału, waszej intuicji, waszej wiary. W tym biegu za Ewangelią, natchnionym także przez ten festiwal, wszystkich was powierzam wstawiennictwu błogosławionej dziewicy Maryi, przyzywając światło i siłę Ducha Świętego, byście mogli zostać prawdziwymi świadkami Chrystusa. O to się modlę i błogosławię was, prosząc was także o modlitwę za mnie”.
Wielokrotnie osobiście pytałem młodych ludzi, co im się najbardziej podoba na Festiwalu Młodych. Odpowiedź zawsze była taka sama: wszystko jest piękne, ale przede wszystkim adoracja Najświętszego Sakramentu, która odbywa się co wieczór po Mszy świętej. W ciągu roku program modlitw wieczornych obejmuje adorację cztery razy w tygodniu, trzy adorację Najświętszego Sakramentu ołtarza, we wtorki, czwartki i soboty oraz w piątki adoracja krzyża.
Kolejnym owocem Medziugorja są rekolekcje dla par małżeńskich. Ich pomysłodawca jest ojciec Slavko Barbarić, który zmarł przed pierwszymi rekolekcjami, w 2001 roku. Do tej pory 1000 małżeństw przeszło już przez te rekolekcje. Orędziem z 24 lipca 1986 roku Matka Boża zachęca nas jako matka: „Drogie dzieci, niech wasza rodzina będzie miejscem, w którym rodzi się świętość. Pomóżcie wszystkim żyć w święty sposób, a zwłaszcza swojej rodzinie”. W innym orędziu mówi: „Niech każda rodzina stanie się świadkiem miłości na tym świecie bez modlitwy i pokoju”. Bóg oddał w nasze ręce drogocenną perłę o niezmierzonej wartości, którą jak wszystkie inne perły należy codziennie pielęgnować, aby mogła zabłysnąć w całym swoim pięknie. Ta drogocenna perła to rodzina. Rodzina jest projektem Boga, jest fundamentem życia, fundamentem Kościoła i państwa. Rodzina nie jest jakąś ideą, ale konkretną rzeczywistością, ponieważ tworzą ją konkretni ludzie. Każdy z własnym imieniem i nazwiskiem, własną historią, własnym doświadczeniem, własnymi myślami i projektami, własnymi zwycięstwami i porażkami. Rodzina to najpiękniejszy projekt, który Bóg wymyślił w swojej niezmierzonej miłości. Kiedy tworzył mężczyznę i kobietę, nie myślał o nich indywidualnie, ale tworzył ich dla siebie nawzajem, myślał o nich razem z ich dziećmi, myślał o nich jak o rodzinie. Dlatego dziękujemy Bogu za ten projekt, którego bohaterami jesteśmy my wszyscy. Sam fakt, że istniejemy, że jesteśmy częścią tego wielkiego projektu Bożego, jest wielkim błogosławieństwem. Ponieważ Pan powołał nas do życia w rodzinie, każdy z nas może coś uczynić dla rozwoju rodziny, poprzez małe, ale ważne gesty. Dzięki wielu drobnym gestom pełnym miłości, rośnie nie tylko nasza rodzina, ale cała ludzka rodzina. Jako wzór stoi przed nami Święta Rodzina. Maryja i Józef mieli wiele pytań, prób, które z początku nie były jasne, ale z czasem stały się dla nich wspólną podróżą z Jezusem, spełnieniem woli Bożej.
W Medziugorju jest również wiele widocznych owoców miłosierdzia. Wspomnę tylko niektóre. W lutym 2013 parafia Medziugorje otworzyła drzwi swoich serc, domów, pensjonatów i hoteli i przyjęła około 4000 niezamożnych pielgrzymów z krajów Europy wschodniej. Czech, Polski, Słowacji, Litwy, Łotwy, Serbii, Rosji, Ukrainy, Rumunii, Węgier, Albanii i Czarnogóry. Parafianie przez 3 dni ofiarowali nocleg i pełne wyżywienie dla wszystkich pielgrzymów na znak wdzięczności Bogu i Matce Bożej, za wszystko, co od Niej otrzymali.
Do wielkich owoców Medziugorja należy Wioska Matczyna, instytucja założona w 1993 roku w Bijakovici w parafii Medziugorje przez o. Slavko Barbaricia. Zainspirowały go historie wielu dzieci, które z powodu wojny lub innych przyczyn straciły rodziców. Owocem Medziugorja jest także wspólnota Miłosiernego Ojca. Przyjmuje ona tylko mężczyzn, którzy dobrowolnie chcą skorzystać z leczenia wszelkich form uzależnienia, zwłaszcza od narkotyków, hazardu, alkoholu, Internetu, czy też mających różne problemy w życiu społecznym. Ponad 1800 osób przeszło przez wspólnotę w ciągu 22 lat jej istnienia. Dyrektorem wioski matczynej i wspólnoty Miłosiernego Ojca jest o. Dragan Ružić.
Ręce Maryi to stowarzyszenie, które powstało w lipcu 2016 roku. Zostały nazwane i zainspirowane słowami Królowej Pokoju: „Wzywam was dzisiaj, abyście byli miłością tam, gdzie jest nienawiść i pokarmem tam, gdzie panuje głód. Dzieci, otwórzcie wasze serce i niech wasze ręce będą wyciągnięte i szczodre. Tak, aby poprzez was, stworzenie dziękowało Bogu Stworzycielowi”. ( Orędzia Matki Bożej z 25 września 2004 roku ). Stowarzyszenie pomaga biednym rodzinom.
Owocem Medziugorja jest Fundusz Przyjaciół Talentów, nazwany później Stowarzyszeniem im. o. Slavko Barbaricia, które oprócz pomocy materialnej dla potrzebujących studentów organizuje liczne inne zajęcia duchowe i kulturalne. Jego stypendyści przodują talentem i wiedzą na wielu krajowych i zagranicznych uniwersytetach. Inne owoce, o których wspomnę tylko pokrótce, to międzynarodowe spotkania organizatorów pielgrzymek oraz słynny sylwester, który gromadzi od 10.000 do 15.000 młodych ludzi z całego świata, którzy chcą z Jezusem i Maryją wkroczyć w nowy rok. Ojciec Slavko Barbarić wraz z Hubertem Liebherrem, miłośnikiem Medziugorja, rozpoczął w 1992 roku marsz pokoju. Wyrusza on 24 czerwca o 6:00 rano z Humaca (15 km od Medziugorja) i prowadzi w kierunku Medziugorja. Celem tego marszu była modlitwa o pokój w dotkniętej wojną Chorwacji oraz Bośni i Hercegowinie.
Wielkimi owocami Medziugorja są uzdrowienia fizyczne, a jeszcze bardziej duchowe. W archiwach centrum informacji znajduje się dokumentacja z ponad 500 uzdrowieniami fizycznymi. Nie sposób wyliczyć, ile jest duchowych uzdrowień, nawróceń, spowiedzi. Niebo odkryje nam to pewnego dnia. Słusznie nazywa się Medziugorje konfesjonałem świata. Księża spowiadają pielgrzymów przez cały rok czasami przez dziesięć godzin dziennie. W ciągu tych czterdziestu lat przez Medziugorje przeszło ponad 50 milionów pielgrzymów. Wielu z nich się wyspowiadało, a każda spowiedź niesie ze sobą głębię nawrócenia, której wszyscy potrzebujemy. W swoim orędziu z 25 lutego 1993 roku Matka Boża wielokrotnie wspominała o nawróceniu i mówiła: „Drogie dzieci, dziś błogosławię was moim macierzyńskim błogosławieństwem i wzywam was wszystkich do nawrócenia. Pragnę, aby każdy z was zdecydował się na zmianę życia i aby każdy z was pracował więcej w Kościele. Nie poprzez słowa czy myśli, lecz przez przykład. Tak, aby wasze życie było radosnym dawaniem świadectwa o Jezusie. Nie możecie mówić, że jesteście nawróceni, bowiem wasze życie musi stać się codziennym nawracaniem się. Dzieci, Bóg da wam poznać, co macie konkretnie czynić i jak się zmieniać. Jestem z wami i biorę was wszystkich pod swój płaszcz”. Wszystkie orędzia Matki Bożej są zgodne z nauką Jezusa, podobnie jak te orędzia o nawróceniu. Na początku swojej publicznej posługi Jezus wzywa nas: ‘Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię’. Przyjęcie tego wezwania Jezusa oznacza podjęcie decyzji o zmianie naszego życia, naszego sposobu myślenia i działania, a tym samym przyczynienia się do zmiany świata, w którym żyjemy. Każdego dnia jesteśmy świadkami tych zmian, jakie zachodzą w ludziach w Medziugorju.
W Medziugorju panuje silny i oczywisty duch ekumeniczny. W wielu częściach świata wierni czynią wielkie wysiłki przez modlitwę, słowo i czyn, aby zbliżyć się do pełni jedności, której pragnie Jezus Chrystus. Ta jedność w Duchu Świętym dokonuje się tutaj w Medziugorju. Maryja jest matką wszystkich ludzi. Katolików, prawosławnych, grekokatolików, protestantów, muzułmanów, ateistów, agnostyków i innych, którzy przybywają tutaj, aby szukać Boga, pogłębiać wiarę, dziękować Bogu i rozwijać wspólnotę. Tutaj w Medziugorju z radością uznajemy i szanujemy prawdziwe wartości chrześcijańskie, które wyrastają ze wspólnego dziedzictwa. Rozpoznać dzieła Chrystusa i dobre dzieła w życiu innych, którzy dają świadectwo o Chrystusie, czasem nawet oddając za niego swoje życie, jest sprawiedliwe i zbawcze.
O. Danko Perutina OFM
(Opublikowano w Głosie Pokoju nr 17)