Niedziela 22 lipca 2018 roku dla parafii Medziugorja, ale także dla wszystkich pielgrzymów na całym świecie, którzy noszą w sercu Medziugorje, była szczególnym i błogosławionym dniem.
Już od obwieszczenia, w którym papież Franciszek 31 maja b.r. arcybiskupa Henryka Hosera SAC, dotychczasowego specjalnego wysłannika Stolicy Apostolskiej, mianował Wizytatorem Apostolskim o szczególnej roli dla parafii Medziugorje, niecierpliwie czekano na dzień, kiedy abp Hoser rozpocznie swoją misję w Medziugorju. Parafian i pielgrzymów opanowała bezgraniczna radość, kiedy ogłoszono w czwartek, że misja arcybiskupa Hosera rozpocznie się w niedzielę uroczystą Mszą świętą w kościele św. Jakuba. Ogromna przestrzeń ołtarza polowego kościoła św. Jakuba była wypełniona przed rozpoczęciem wieczornego programu, a modlitwa różańcowa była przygotowaniem do Mszy świętej. Przy dźwiękach pieśni na wejście wykonanej przez wielki chór „Królowej Pokoju” na ołtarz w procesji weszli abp Henryk Hoser SAC – wizytator apostolski, abp Luigi Pezzuto – nuncjusz apostolski w Bośni i Hercegowinie, prowincjał Hercegowińskiej Prowincji Franciszkańskiej o. Miljenko Šteko, o. Marinko Šakota – proboszcz i liczni koncelebransi. Eucharystia zaczęła się od odczytania bulli papieskiej dot. mianowania. Po włosku odczytał ją nuncjusz apostolski abp Luigi Pezzuto, a po chorwacku o. Marinko Šakota.
Słowa powitania wygłosił prowincjał o. Miljenko Šteko podkreślając, że ta Eucharystia w Medziugorju ma „szczególne historyczne znaczenie, ponieważ jest tu z nami po raz pierwszy nuncjusz apostolski abp Luigi Pezzuto, który w Bośni i Hercegowinie bezpośrednio reprezentuje Ojca Świętego i Stolicę Apostolską”.
– Ekscelencjo, dziękujemy za przybycie, serdecznie pozdrawiamy i witamy! Prosimy o przekazanie wyrazów naszej wdzięczności Najwyższemu Kapłanowi za jego duszpasterskie zaangażowanie w Kościele, które wyraża się także w tym mianowaniu – powiedział o. Miljenko Šteko, który przywitał także arcybiskupa Hosera.
– Drogi arcybiskupie Hoserze! W tym czasie łaski najserdeczniej pozdrawiam w imieniu wszystkich tu zgromadzonych! W imieniu Franciszkańskiej Prowincji w Hercegowinie życzę Ekscelencji błogosławionego pobytu wśród nas i pełnienia misji, którą Ekscelencji powierzył Ojciec Święty papież Franciszek. Z wyrazami głębokiego szacunku i z miłością przyjmujemy przybycie Ekscelencji, które zlecił Ekscelencji Biskup Rzymu, przedstawiciel Kościoła Powszechnego. Niech odnowi nas moc Ducha Świętego, abyśmy od dzisiaj pod przewodnictwem Ekscelencji robili postępy na naszej drodze pielgrzyma! – powiedział w powitalnej mowie o. Miljenko Šteko.
Msza święta była sprawowana po łacinie, a przewodził jej abp Henryk Hoser SAC. W Mszy świętej, oprócz tysięcy pielgrzymów, uczestniczyło 118 koncelebransów, wśród których znajdował się biskup włoskiej diecezji Alessandria – abp Guido Gallese.
Medziugorje 22.08.2018 roku – Homilia wygłoszona podczas wieczornej Mszy Świętej przez księdza Arcybiskupa Henryka Hosera.
„Jego Ekscelencjo nuncjuszu apostolski w Bośni i Hercegowinie, Jego Ekscelencjo biskupie diecezji Alessandria we Włoszech, wielebny Ojcze Prowincjale, drodzy kapłani, osoby konsekrowane, drodzy wierni z parafii Medziugorje, drodzy pielgrzymi, bracia i siostry!
Pan mówi: „Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby i rozpraszają owce mojego pastwiska”. Ojciec Święty, uniwersalny pasterz Kościoła, przyjmuje słowa proroka jako swoje. Wysyła ludzi tam, gdzie istnieją i żyją, tam, gdzie wierni gromadzą się, aby szukać światła zbawienia. Dzisiaj Pan daje nam niezrównany przykład i wzór misjonarza: „Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać”. Ojciec Święty wysyła apostołów i misjonarzy na cały świat, zgodnie z poleceniem Chrystusa: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,19-20). Zgromadzeni na niedzielnej Mszy świętej bądźmy wrażliwi na słowa św. Pawła – Apostoła Narodów. On powiedział: „Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa […] A przyszedłszy zwiastował pokój wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy blisko”.
Do Medziugorja pielgrzymi przybywają z daleka, z około 80 krajów świata. Ten dystans – z daleka – oznacza odległość mierzoną w przebytych kilometrach. Aby pokonać te kilometry potrzebna jest mocna i niezachwiana motywacja jak i dysponowanie środkami potrzebnymi do realizacji tych podróży. Lecz słowa „z daleka” oznaczają coś jeszcze, ilustrują egzystencjalną sytuację wielu ludzi, którzy oddalili się od Boga, od Chrystusa, od swojego Kościoła i od światła, które nadaje życiu sens, ukierunkowuje go i nadaje mu godny cel, a to jest życie, które jest warte życia.
Teraz możemy lepiej zrozumieć dlaczego Ojciec Święty wysłał do Medziugorja Wizytatora Apostolskiego: duszpasterska troska wymaga zapewnienia trwałego i ciągłego towarzyszenia wspólnocie parafialnej w Medziugorju oraz osobom przybywającym tu na pielgrzymkę. Misja ta dotyczy nie tylko tych, którzy są daleko, ale i tych, którzy są blisko w podwójnym sensie: są blisko z tego powodu, że żyją w tym miejscu i na tych terenach od pokoleń; są blisko dlatego, że są medziugorskimi parafianami, są blisko, dlatego że od 37 lat są świadkami licznych wydarzeń w tym rejonie. W innym sensie są blisko wszyscy ci, którzy żyją gorliwą i gorącą wiarą, którzy pragną być w zażyłym i pełnym wdzięczności kontakcie ze Zmartwychwstałym i Miłosiernym Panem. Teraz zadajmy sobie fundamentalne pytanie: dlaczego tylu ludzi co roku przyjeżdża do Medziugorja?
Nasuwa się następująca odpowiedź: przybywają, aby kogoś spotkać, aby spotkać Boga, aby spotkać Chrystusa, aby spotkać Matkę. Następnie odkrywają drogę, która prowadzi do szczęścia życia w domu Ojca i Matki; w końcu odkrywają drogę maryjną jako najpewniejszą i najbezpieczniejszą drogę. Jest to droga kultu maryjnego który odbywa się tu od lat, czyli „religijny kult, w którym głębia mądrości i szczyt religijności jakby w jedno się zlewają, i który dlatego jest szczególnym zadaniem ludu Bożego.”
Jest to prawdziwie kult chrystocentryczny, „ponieważ od Chrystusa wywodzi swój początek i skuteczność, w Chrystusie znajduje swój pełny wyraz i przez Chrystusa, w Duchu, prowadzi do Ojca” – mówił Ojciec Święty Paweł VI.
Sobór Watykański II mocno podkreśla „rozmaite formy pobożności względem Bożej Rodzicielki, które Kościół w granicach zdrowej i prawowiernej nauki zatwierdził” (por. Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen Gentium, nr 66: AAS 57 (1965) s. 65) „w należyty sposób były one podporządkowane kultowi Chrystusa, oraz że skierowują się ku Niemu jakby ku centrum, do którego ze swej natury i z konieczności się odnoszą” (por. Adhortacja Pawła VI, O kulcie Najświętszej Maryi Panny).
Następnie: „[…] nie jest rzeczą bezużyteczną ponowne zajęcie się nimi, by rozproszyć wątpliwości oraz – i to przede wszystkim – przyczynić się do rozwoju czci, dla Najświętszej Maryi Panny; czci, która w Kościele pochodzi od Słowa Bożego jako swej przyczyny i która jest oddawana w Duchu Chrystusa”.
Tak wygląda pobożność ludowa w Medziugorju: w centrum jest Msza święta, adoracja Jezusa w Przenajświętszym Sakramencie, masowe przystępowanie do sakramentu pojednania, wszystkiemu temu towarzyszą pozostałe formy pobożności: Różaniec Święty i Droga Krzyżowa, które te z początku ostre kamienie zamieniły w gładkie ścieżki.
Pielgrzymi poświęcają swój czas, aby móc przebywać na terenie Medziugorja. W związku z tym św. Papież Jan Paweł II mówił: „[…] podobnie jak rytm czasu może być wyznaczany przez kairoě – szczególne momenty łaski – tak i przestrzeń może przechowywać znaki nadzwyczajnych zbawczych interwencji Boga. Ta intuicja obecna jest zresztą we wszystkich religiach, które nie tylko wznoszą świątynie, ale tworzą też święte przestrzenie, gdzie spotkanie z rzeczywistością Boską może stać się przeżyciem głębszym niż to, jakie dostępne jest zwykle w niezmierzonych obszarach kosmosu” (List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia, 29.06.1999 r.). Medziugorje daje nam zarówno czas jak i przestrzeń Bożej łaski za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny, Matki Bożej i Matki Kościoła, czczonej tutaj jako „Królowa Pokoju”. To określenie jest dobrze znane z Litanii Loretańskiej. Prawdą jest, że świat bardzo potrzebuje pokoju: pokoju w każdym sercu, pokoju w rodzinie, pokoju w społeczeństwie i międzynarodowego pokoju – którego wszyscy tak pragną, zwłaszcza obywatele tego kraju, mocno naznaczonego wojną na Bałkanach. Promować pokój to znaczy budować cywilizację opartą na miłości, wspólnocie, braterstwie, sprawiedliwości, czyli na pokoju i wolności.
Niech Matka Boża, Matka Księcia Pokoju zwiastowanego przez proroków będzie naszą Obrończynią, naszą Królową, naszą Matką. Amen”.
Tłumaczenie z języka włoskiego.
(Opublikowano w Głosie Pokoju nr 13)
