NAWRÓCENIE
Matka Boża bardzo często wzywa do nawrócenia i mówi, że jest to Jej najważniejsze przesłanie.
Dziś wzywam was do nawrócenia. To jest najważniejsze orędzie, które wam tutaj dałam. (25.02.1996 r.)
Nawrócenie oznacza pewien zwrot, zmianę kierunku naszego życia, odwrócenie się od zła i nieuporządkowanych przywiązań oraz zwrócenie się w stronę Boga. Nawrócenie ma charakter wieloaspektowy, ponieważ w naszym życiu istnieje wiele rzeczy wymagających zmiany. Nawrócenie to nie jest jakiś jeden moment w życiu. Ten „moment” to tylko pierwszy krok, a nawrócenie to proces codziennych zmian.
Nie możecie mówić, że jesteście nawróceni, bowiem wasze życie musi stać się codziennym nawracaniem się. (25.02.1993 r.)
Codzienne nawracanie prowadzi do całkowitego nawrócenia, które jest owocem długiego procesu przemiany serca.
I dzisiaj wzywam was do pełnego nawrócenia, które jest trudne dla tych, którzy nie wybrali Boga. Wzywam was, drogie dzieci, do pełnego nawrócenia do Boga. (25.01.1998 r.)
Można powiedzieć, że pośrednio lub bezpośrednio wszystkie orędzia Matki Bożej są wezwaniem do nawrócenia, ponieważ jeżeli nawet nie wzywają do Niego wprost poprzez słowo „nawrócenie”, to wskazują kierunek pożądanych zmian, mówią też o środkach i metodach za pomocą których można tych zmian dokonać. Czasem wskazują cel, jaki można osiągnąć poprzez nawrócenie. Jak np. nie można osiągnąć pokoju bez nawrócenia. Nawrócenie jest drogą do pokoju.
Nawrócenie się oznacza trwałą chęć bycia w Bogu, z Bogiem. To jest droga ku świętości, droga pokoju, droga miłości. To jest wezwanie skierowane do Kościoła i do każdego człowieka, wezwanie, na które należy bezwarunkowo odpowiedzieć. Nawrócenie się oznacza trwałe porzucenie siebie, naszej woli, „starego” człowieka i urzeczywistnienie w nas nowego oblicza, oblicza „nowego” człowieka, Bożego człowieka. – o. Jozo Zovko
ŚWIĘTOŚĆ
Świętość jest owocem nawrócenia, nawrócenie prowadzi człowieka do świętości. Świętość nie jest dla wybranych. Każdy, kto tego pragnie, z Bożą pomocą może zostać świętym. Świętość jest naszym powołaniem. Stawanie się świętym polega na upodobnieniu się do Jezusa, naśladowaniu Go, wyrzekaniu się swojej woli i całkowitym poddaniu się woli Ojca. Czasy, w których żyjemy, spragnione są ludzi świętych.
Matka Boża w swoich orędziach nieustannie wzywa nas do świętości. Świętość jest naszym życiowym zadaniem.
Drogie dzieci! Dziś wzywam was do świętości. Bez świętości nie można żyć. Dlatego miłością zwyciężycie każdy grzech i miłością zwyciężycie wszystkie przeszkody, które na was spadają. Drogie dzieci, proszę was, abyście urzeczywistniali w sobie miłość!. (10.07.1986 r.)
Świętość to naśladowanie Chrystusa: przyjęcie Chrystusa, wyrzeczenie się siebie, swoich podświadomych skłonności i wariactw, wyrzeczenie się swoich nieprawości… – o. Petar Ljubičić OFM
Świętym jest ten, który jest pełnią dobroci, miłosierdzia i miłości. Przez miłość jest doskonały, wywyższony. Świętym jest ten, którego nie może dotknąć żadne zło, grzech, mrok ani nic negatywnego. Możemy powiedzieć, że świętym jest tylko Bóg. Świętym jest ten, kto każdego dnia bierze w obie ręce swój życiowy krzyż i niesie go bez jęków i przekleństw, kto świadomie wykonuje swoje obowiązki i codziennie sławi Boga. Świętym jest ten, kto oddaje Bogu w swoim życiu pierwsze miejsce i kto codziennie walczy z żądzami i pokusami. Świętym jest ten, kto wspiera prawdę i sprawiedliwość. A więc, być świętym znaczy chodzić z Bogiem, być Jego przyjacielem, być Bogu drogim, miłym, mieć do Niego całkowite zaufanie. Świętym może być każdy, jeżeli tylko tego chce. Bóg dał każdemu chrześcijaninowi możliwość, aby był święty i poprzez Świętego Pawła wzywa: „Ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór świętego, który was powołał” (181,15) – o. Petar Ljubičić OFM
(Opublikowano w Głosie Pokoju nr 16)
