WIARA
Wiara jest nam niezbędna. Wiele możemy osiągnąć dzięki wierze, bo wiara ma moc sprawczą. Wiara jest podstawowym przymiotem modlitwy. Modlitwa z wiarą zgodna z wolą Bożą, jest zawsze wysłuchiwana. Wiara zawsze łączy się z ufnością. Bez wiary nie można osiągnąć pokoju. Wiara jest również warunkiem uzdrowienia.
Gdy setnik poprosił z wiarą Jezusa o uzdrowienie swojego sparaliżowanego sługi, uznając jednocześnie swoją grzeszność, rzekł: „Panie, nie jestem godny, abyś wszedł do mojego domu, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie”. (Mt 8, 8) Jezus mimo tego, że wiedział, z kim ma do czynienia, wskazał na wiarę setnika jako przykład i powiedział: „Zapewniam was: u nikogo w Izraelu nie spotkałem tak wielkiej wiary (…)”. (Mt 8, 10) Do setnika zaś powiedział: „Idź, niech Ci się stanie tak, jak uwierzyłeś. W tej samej chwili jego sługa odzyskał zdrowie”. (Mt 8, 13)
Podobnie gdy Jezus spotkał kobietę kananejską, docenił jej wiarę. Ona wołała do Niego z wielką wiarą: „Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Zły duch bardzo dręczy moją córkę” (Mt 15, 22) i dalej z wiarą prosiła Go, aż Jezus odpowiedział: „Kobieto! Wielka jest twoja wiara! Niech więc ci się stanie tak, jak chcesz”. I w tej samej chwili jej córka została uzdrowiona. (Mt 15, 27)
Gdy Jezus wyrzucił złego ducha z opętanego chłopca, jego uczniowie spytali Go, dlaczego oni nie mogli tego zrobić? „On odpowiedział: „Bo macie zbyt małą wiarę. Zapewniam was: gdybyście mieli wiarę jak ziarno gorczycy i powiedzielibyście tej górze: przesuń się z tego miejsca na tamto, przesunęłaby się. Wszystko byłoby dla was możliwe”. (Mt 17, 20-21)
Z wiarą więc wszystko jest możliwe, wiara jest naszą siłą.
Matka Boża jest przykładem wiary jako całkowitego zaufania Bogu, Ona dobrze zna wartość wiary. Wzywa do wiary już czwartego, piątego i szóstego dnia objawień oraz później często powtarza to wezwanie.
Niech kapłani mocno wierzą i niech troszczą się o wiarę narodu! (27.06.1981 r.)
Niech naród się modli i mocno wierzy! (28.06.1981 r.)
I kiedy zaczęły się prześladowania i oskarżenia „widzących” dzieci, one tego dnia trochę wystraszone tym, co się dzieje, przyszły na objawienie i wtedy Matka Boża powiedziała:
Niech naród mocno wierzy i niech się niczego nie lęka! (29.06.1981 r.)
Ona potwierdza, że modlitwa z wiarą przynosi owoce.
Dlatego, dzieci, wierzcie i módlcie się, by Ojciec pomnożył w was wiarę, a potem proście o to, co wam potrzebne. (25.04.1988 r.)
W Maryjnych orędziach powierzenie się jest wyrazem wiary. Danie swojego serca Bogu, powierzenie się Bogu, powiedzenie razem z Nią: „Oto ja, Panie”, to jest sedno wiary – o. Slavko Barbarić OFM.
Słuchajcie, gdy pragnę do was mówić i wezwać was do większej wiary i zawierzenia Bogu, który was nieskończenie kocha. (25.08.1996 r.)
Wiara nie jest czymś pierwotnym, co można zachować dla siebie. Wiara jest osobistym doświadczeniem, którym należy się dzielić. Wiara umacnia się kiedy jest przepowiadana. Wiara umacnia się w spotkaniu człowieka z człowiekiem, we wspólnocie, kiedy jedni widzą wiarę innych, wtedy wiara się pomnaża.
Dzieci, zachęcajcie się wzajemnie do modlitwy i miłości. Niech wasza wiara stanie się dla innych zachętą, aby wierzyć i bardziej kochać. (25.12.2001 r.)
Z radością w sercu wzywam was wszystkich, abyście żyli wiarą i dawali jej świadectwo sercem i przykładem w każdej formie. (25.07.2013 r.)
Dawanie świadectwa wiary jest ważne dla wiary. Wiarę przyjmuje się przez świadectwo innych i przekazuje, dając samemu świadectwo.
Świadkiem jest ten, kto coś widział i czegoś doświadczył, a następnie daje świadectwo swoim życiem i przekazuje to innym ludziom. Zatem, aby człowiek stał się świadkiem, musi widzieć, doświadczać i żyć, w przeciwnym wypadku nie może być świadkiem. – o. Slavko Barbarić OFM.
Wiara może odmienić nasze życie, ona wzbudza miłość do Boga i drugiego człowieka i łączy się zawsze z ufnością.
Wiara oznacza, że w każdej okoliczności życiowej, dobrej czy złej, ufamy Bogu. Wiara jest ściśle związana z ufnością. Kiedy mamy wiarę, wtedy mamy także ufność, natomiast gdy brakuje wiary, wtedy w ludzkim sercu nie ma także ufności. – o. Slavko Barbarić OFM.
Świat i ludzie, często tracą dziś ten drogocenny dar wiary. Tracą także świadomość, jak bardzo potrzebna jest wiara. Jest wiele osób, które się deklarują jako niewierzący w Boga. Ludzie nie wierzą sobie nawzajem i trudno jest im komuś zaufać. Wierzący często wstydzą się swojej wiary i zamykają w czterech ścianach swojego pokoju. Brakuje też wzorców wiary. Dlatego warto postawić przed ludźmi świadków naszej wiary z przeszłości, świętych wiary jako wzorce i drogowskazy życia.
Jeśli naszej młodzieży nie uda się „narzucić” jako wzorców ludzi, którzy na drodze wiary urzeczywistnili swoje życie z Bogiem i zgodne życie z ludźmi, oddamy ją w ręce przemijających gwiazd, które pewnego dnia znikną, a wraz z nimi ideały naszej młodzieży… Nie powinniśmy się wstydzić naszego dziedzictwa i wiary naszych przodków, ponieważ tylko tak będziemy mogli nadal wzrastać jako ludzie i chrześcijanie naszych czasów. – o. Slavko Barbarić OFM.
POKÓJ
Już trzeciego dnia objawień, 26 czerwca 1981 roku, Matka Boża objawiła się jeszcze raz Marii Pavlović schodzącej z Góry Objawień i przekazała jej następujące słowa: Pokój, pokój, pokój i tylko pokój! Za Nią był krzyż, przez łzy trzykrotnie powtórzyła: Pokój musi zapanować między Bogiem a człowiekiem, a także między ludźmi!
W Medziugorju Maryja przedstawia się jako Królowa Pokoju:
Przybyłam tu jako Królowa Pokoju i chciałam was ubogacić swoim macierzyńskim pokojem. (25.07.1990 r.)
Pokój jest największym i najbardziej poszukiwanym dobrem. Człowiek odczuwa stale potrzebę pokoju i we wszystkim, co robi, stara się dążyć do osiągnięcia pokoju.
Pokój jednak jest zagrożony nie tylko na światową skalę, ale również w życiu poszczególnych jednostek. Świat dziś mierzy się z brakiem pokoju, a Maryja ma tego największą świadomość i o tym mówi:
Na całym świecie jest wiele niepokoju. (25.12.1992 r.) Niepokój zapanował w sercach i nienawiść zawładnęła światem. (25.11.2001 r.) Szczególnie teraz, gdy jest kryzys pokoju […] w tym niespokojnym świecie. (25.01.2003 r.) … w tym świecie pozbawionym modlitwy i pokoju. (25.10.2004 r.)
Maryja poprzez swoje przesłania wskazuje nam metody i środki służące do osiągnięcia pokoju, tak aby człowiek mógł być szczęśliwy i pełen pokoju na ziemi. Wszystko, do czego wzywa w swoich orędziach, prowadzi do osiągnięcia pokoju, wszystkie Jej przesłania są wskazówką na drodze do osiągnięcia pokoju.
Dlatego [Bóg] pozwala mi być z wami, żebym was pouczała i pomagała znaleźć drogę pokoju. (25.03.1998 r.)
Największym powodem niepokoju na świecie i w sercach ludzi jest szatan.
Szatan jest mocny i ze wszystkich sił chce zniszczyć pokój pochodzący od Boga. (25.10.1990 r.)
Szatan chce wojny, niepokoju, chce zniszczyć wszystko, co jest dobre. (25.03.1993 r.)
[…] szatan wywołuje kłótnie i niepokój. (25.07.1999 r.)
[…] szczególnie teraz, gdy szatan chce wojny i nienawiści. (25.09.2001 r.)
Człowiek, który nie ma pokoju, świadomie lub nieświadomie szuka go na przeróżne sposoby, które niestety często nie prowadzą do pokoju.
Najgłębszą tęsknotą serca jest pokój. Wszystko, co czynimy, czy dobro, czy zło, czynimy w poszukiwaniu pokoju. Kiedy człowiek miłuje, wybacza i kiedy nienawidzi i pragnie zemsty, szuka pokoju; kiedy pozostaje trzeźwy i walczy z nałogiem, szuka pokoju, kiedy się upija, szuka pokoju, kiedy przeklina i mówi złe rzeczy, także szuka pokoju, kiedy walczy o swoje życie i życie tych, których kocha, urzeczywistnia pokój. Kiedy podnosi na siebie rękę i popełnia samobójstwo albo zabija kogoś, również szuka pokoju. Jest jasne, że kiedy czynimy dobro, szukamy i urzeczywistniamy nasz pokój i pokój innych ludzi, a kiedy czynimy zło, szukamy tylko naszego pokoju na rzecz niepokoju innych ludzi. – (fragment książki „Pośćcie sercem” – o. Slavko Barbarić OFM)
Postem i modlitwą pokonujemy zło, wyzbywamy się naszej pychy i egoizmu. Nasze serce się otwiera. Wzrastamy w miłości, pokorze, szczodrości i dobroci. Wtedy realizują się prawdziwe warunki do osiągnięcia pokoju. Nie ma pokoju bez modlitwy, dzięki której zbliżamy się i upodabniamy do Króla Pokoju. Pokój rodzi się z miłości i przebaczenia, a to są przymioty miłosiernego Boga, który kocha i przebacza. Jan Paweł II powiedział: „W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście”.
Pokój osiągamy poprzez sakrament pokuty i pojednania, spowiedź, która uwalnia nas od grzechu i podczas której zalewają nas strumienie Bożego miłosierdzia. Ona rozkwita w Medziugorju, nazywanym konfesjonałem świata, a zanika na świecie. W Medziugorju ludzie odczuwają szczególny pokój, to miejsce, gdzie Niebo styka się z ziemią. Można śmiało powiedzieć, że Medziugorje jest Sanktuarium Pokoju.
(Opublikowano w Głosie Pokoju nr 17)
